13 09 2019, Netherlands

Bronckhorst-Zelhem


EN

This farm from 1899 was for sale at the time the photo was taken. I saw more farms for sale in the Achterhoek at that time. I wanted to photograph one of them for this series and this farm and the sign in front of it seemed ideal, so I rang the doorbell. The woman I spoke to had a dog and didn't want to be in the photo herself, but she allowed me to take photos of the farm. I didn't necessarily need people for what I was about to do.

I set up the camera, moved the sales sign with the name of a real estate agency from the driveway on the right behind the cut wooden barn to this spot and took a few photos. I already had the idea of integrating a hand with banknotes into the photo to symbolize interest in buying. So I also took photos of my hand with a few euro bills. Unfortunately, there was still a gap between the hand and the sign in terms of content and composition. What to do? I rang the doorbell again and asked the woman if I could also take a photo of the dog. Helpfully, she came out with the dog and we tried to get the dog to let us photograph him in this spot. Hopefully he would then do something that could be understood as a "yes" or "no" in relation to the offer of money. For example, if the dog were to "man up", that would be a "yes". However, if he were to show the camera his rear end, lift a hind paw and pee, that would be a "no". Of course, none of this worked and after a short time the dog was no longer in the mood. All I had was a photo of the dog in exactly this position, but without his tongue sticking out. The compositional gap was closed, but without a clear answer to the offer of money. For the next three years, I looked at the result with a sigh. The photo was acceptable, but the punchline was incomplete. It wasn't until late 2022 that I came up with the idea of copying the tongue of the dog on Dad's lap from the photo of the family eating pancakes (see here) and transplanting it under the dog's nose here. The answer to the offer of money is now clear.

When I brought the photo to the family the sign was no longer there and they seemed to have given up on the plan to sell their farm.


June 2023
_________

DE

Dieser Hof von 1899 stand zum Zeitpunkt der Aufnahme zum Verkauf. Bauernhöfe, die zum Verkauf standen, sah ich zu dieser Zeit vermehrt im Achterhoek. Einen solchen wollte ich für diese Serie fotografieren und dieser Hof und auch das Schild davor schienen mir ideal, also läutete ich an der Haustür. Die Frau, mit der ich sprach, hatte einen Hund und wollte selbst nicht auf dem Foto zu sehen sein, aber sie gestatte mir Fotos vom Hof Fotos zu machen. Für das, was ich vorhatte, war ich nicht notwendigerweise auf Menschen angewiesen.

Ich baute die Kamera auf, verpflanzte das Verkaufsschild mit dem Namen eines Maklerbüros von der Hofauffahrt rechts hinter der angeschnittenen hölzernen Scheune an diese Stelle und machte ein paar Fotos. Die Idee eine Hand mit Geldscheinen ins Foto zu integrieren, um Kaufinteresse zu symbolisieren, hatte ich bereits. Also machte ich auch Fotos von meiner Hand mit ein paar Euroscheinen. Leider klaffte jedoch noch eine inhaltliche wie kompositorische Lücke zwischen Hand und Schild. Was tun? Ich läutete erneut an der Tür und fragte die Frau, ob ich auch den Hund fotografieren dürfte. Hilfsbereit kam mit dem Hund heraus und wir versuchten, den Hund dazu zu bringen, sich an dieser Stelle fotografieren zu lassen. Hoffentlich würde er dann etwas tun, was in Bezug auf das Geldangebot als "Ja" oder "Nein" verstanden werden könnte. Wenn der Hund zum Beispiel "Männchen machen" würde, wäre das ein "Ja". Wenn er der Kamera jedoch sein Hinterteil zeigen, eine Hinterpfote heben und pinkeln würde, so wäre das ein "Nein". Natürlich gelang nichts davon und schon nach kurzer Zeit hatte der Hund keine Lust mehr. Alles, was ich hatte, war ein Foto von dem Hund in genau dieser Position, aber noch ohne herausgestreckter Zunge. Die kompositorische Lücke war geschlossen, aber ohne eine klare Antwort auf das Geldangebot. Für die nächsten drei Jahre betrachtete ich das Ergebnis mit einem Seufzen. Das Foto war akzeptabel, aber die Pointe war unvollständig. Erst Ende 2022 kam mir die Idee, die Zunge des Hundes auf Papas Schoß von dem Foto mit der Familie beim Pfannkuchenessen (siehe hier) zu kopieren und diesem Hund hier unter die Nase des Hundes zu verpflanzen. Die Antwort auf das Geldangebot ist nun klar.

Als ich der Familie das Foto brachte war das Schild nicht mehr da und sie schienen den Plan, ihren Hof zu verkaufen, aufgegeben zu haben.


Juni 2023
_________

NL

Deze boerderij uit 1899 stond te koop toen de foto werd genomen. Ik zag in die tijd steeds meer boerderijen te koop staan in de Achterhoek. Ik wilde er een fotograferen voor deze serie en deze boerderij en het bord ervoor leken me ideaal, dus belde ik aan. De vrouw die ik sprak had een hond en wilde zelf niet op de foto, maar ik mocht wel foto's maken van de boerderij. Ik had niet per se mensen nodig voor wat ik ging doen.

Ik stelde de camera in, verplaatste het verkoopbord met de naam van een makelaarskantoor van de oprit rechts achter de uitgesneden houten schuur naar deze plek en nam een paar foto's. Ik had al het idee om een hand met bankbiljetten in de foto te integreren om interesse in kopen te symboliseren. Dus nam ik ook foto's van mijn hand met een paar eurobiljetten. Helaas was er nog steeds een gat tussen de hand en het bord qua inhoud en compositie. Wat te doen? Ik belde weer aan en vroeg de vrouw of ik ook een foto van de hond mocht maken. Ze kwam behulpzaam met de hond naar buiten en we probeerden de hond zover te krijgen dat we hem op deze plek mochten fotograferen. Hopelijk zou hij dan iets doen dat kon worden opgevat als een "ja" of "nee" in relatie tot het aanbod van geld. Als de hond bijvoorbeeld zou opzitten en pootjes geven, zou dat een "ja" zijn. Als hij echter zijn achterste aan de camera zou laten zien, een achterpoot zou optillen en zou plassen, zou dat een "nee" zijn. Natuurlijk werkte dit allemaal niet en na een korte tijd was de hond niet meer in de stemming. Het enige wat ik had was een foto van de hond in precies deze positie, maar dan zonder zijn tong uit te steken. Het compositiegat was gedicht, maar zonder een duidelijk antwoord op het aanbod van geld. De volgende drie jaar keek ik met een zucht naar het resultaat. De foto was acceptabel, maar de clou was onvolledig. Pas eind 2022 kwam ik op het idee om de tong van de hond op papa's schoot te kopiëren van de foto van het gezin dat pannenkoeken eet (zie hier) en die hier onder de neus van de hond te planten. Het antwoord op het aanbod van geld is nu duidelijk.

Toen ik de foto naar de familie bracht, was het bord er niet meer en ze leken het plan om hun boerderij te verkopen te hebben opgegeven.


Juni 2023


© Roland Icking